فاصله‏ی پنهانی از خودم

"هـ" اصلی همونی بود که عید باهات بود. این روزها خودم حس میکنم از خود واقعیم دور شدم و کمی بی حوصله و عصبی‏ام. یه کمی نگرانم از کار و آیندم و سنم....! من هیچ چیزی از گذشته به یاد ندارم با تو جز خاظره‏های خوب و الان اگه تو کنارم نبودی شاید این حس و حالم بدتر از این بود.

عزیزم؛ ببخشید اگه اونی که میخوای نیستم! اما مطمئن باش همیشه هم اینجوری نمی‏مونم. تو برات پیش نیومده توی یه برهه از زندگیت با این که همه چی داره خوب پیش میره اما دچار چنین حالت‏هایی بشی؟ من هم انسانم و بهم حق بده گاهی هم این روی من رو ببینی حالا که مثل کف دست باهات صادقم. البته وقتی که ببینم طرف مقابلم از این رفتار‏های جدید من شاید دلزده بشه، حتماً سعی میکنم خودم رو زودتر تغییر بدم و بخشی از کاری که باید گذشت زمان برای بهبودم انجام بده، خودم انجام بدم. اما نمی‏دونم چرا این پستت رو خوندم بدنم یه دفعه عرق سردی کرد !

نمی‏خوام حس کنی من دیگه اون "هـ" نیستم... چون من اون "هــ" که می‏شناختی هستم و همونم، و حالا که ازش دور شدم خودم هم کلافه‏ام، این‏قدر که نمی‏دونم چرا دارم این پست رو با اشک بنویسم؟ چند روز پیش تو ا‏س‏ام‏اس بهم گفتی من صبوری رو از تو یاد گرفتم و بعد یادم افتاد به چند ماه پیشم ودوباره پقی زدم زیر گریه! 

عامل این چیز‏ها زندگی شخصی خودمه، نه تو! هیچ وقت به دلت بد راه نده....! مخصوصاً از وقتی این رویه رو پیش گرفتیم که ناراحتی‏ها و انتقاد‏هامون رو به موقع برای هم مطرح کنیم. می‏دونم این چند وقت اخیر خیلی با من از قبل هم مهربون‏تر و قدرشناس‏تر بودی.... منو ببخش اگه جواب محبت‏هاتو اون طور که دلت میخواد اخیراً ندادم!

دلم می‏خواست اینجا بودی و الان تو بغلت گریه می‏کردم.... خیلی نیاز دارم، چون نمی‏دونم دقیقاً چه مرگمه؟! می‏‏خوام همون "هـ" باشم... همون "هـ" که خودم دوسش داشتم و باهاش آرامش داشتم. مرسی که بهم یادآوری کردی و ببخشید که این تغییر ناخودآگاه رفتار، تو رو اخیراً اذیت کرده !

از همین امشب، همین لحظه می‏خوام به همون "هـ" برگردم، میدونی حتی مامانم هم میگه جدیداً "تـلـخ" شدی.

فکر می‏کنی خودم خوشم میاد که این‏طور باشم و تازه تو رو هم با این رفتار آزار بدم؟ نه...! فقط کمی بهم فرصت بده، همونی میشم که می‏خوای و می‏خوام...!

امضا : اشک‏های بی‏اختیارم